Magie & Melodie

Op zaterdag 9 en zondag 10 februari vond ons jaarlijkse concert plaats, dit jaar onder de titel Magie & Melodie. De verwelkoming door de Bertjes, voor de gelegenheid geschminkt in kikkers en elfen, alsook de versierde hal en zaal brachten u meteen in de wereld van de Efteling. Kobe Van Herwegen zorgde voor de “magie”, terwijl de fanfare onder leiding van Bert Van Thienen en met Lien Keusters op harp zorgden voor de “melodie” gebruik makende van fragmenten uit de Efteling. Ondersteund door een mooie powerpoint op de achtergrond met beelden van de Efteling brachten Kobe en de fanfare u mee naar een magische wereld. We begonnen met de Droomvlucht, gespeeld door de hoorns. Na de Droomvlucht kwam er al snel een goochelact van Kobe, namelijk de truc met de zes kaarten. Telkens opnieuw toonde hij zes kaarten, gooide er drie weg, om dan toch nog altijd zes kaarten over te houden. Hij vertelde dat hij deze goocheltruc gezien had toen hij zes jaar was en hij voor het eerst een goochelaar zag. Dat bleek het begin van een nieuwe passie.


Na het spelen van het bekende Carnaval Festival, een deuntje waar een mens toch al snel goedgezind van wordt, volgde de bekende truc met de zwevende tafel, onder begeleiding van de wondermooie muziek van Harry Potter, gespeeld op harp door Lien Keusters. Daarna volgde nog muziek die we kennen van bekende sprookjes als Doornroosje en Roodkapje. De volgende truc, de truc met het witte doekje, waarbij hij het witte doekje omtoverde tot een rood, heeft hij deels uitgelegd. Maar vooraleer hij dat ging doen, moest iedereen in de zaal een eed afleggen, de eed van de goochelaars. Toen hij de truc had uitgelegd, liet hij toch het witte doekje nog verdwijnen zodat hij de truc toch niet helemaal moest uitleggen. Slim gezien van die Kobe.


Na het harpconcert en de vliegende draak ging Kobe iemand uit het publiek omtoveren tot goochelaar onder de muziek van de Fata Morgana. Toeval wil dat op zaterdag Lowie werd uitgekozen, de zoon van onze dirigent. Die moest zijn handen in zijn zakken steken, maar had er geen in zijn broek. Daar had Kobe niet op gerekend. Aan het einde van de act moest hij het krukje waar hij opstond aan de rand van het podium zetten, maar toen vielen opeens de poten van het krukje eraf en wou Kobe weten waar zijn papa was. Potje breken is potje betalen. Wij wezen toen allemaal in de richting van onze dirigent. Zou hij trouwens het krukje al hebben betaald? Indien niet, we hebben van Kobe vernomen dat schenkingen aan het goede doel (lees: een tournee generale op de repetitie) ook aanvaard worden.


Na de pauze gingen we verder met fragmenten uit The Lord of the Rings en Carnaval Festival waarna Kobe liet zien hoe hij zich kon bevrijden uit een stel handboeien. Daarna speelden we Ezeltje strekje, het Spookslot en het gezang van de Monniken met de tekst van Wim Meuris die door Marc Wouters op de noten is geplakt. Daarna toonde Kobe de truc met de kaartjes waarop instrumenten stonden uit de enveloppe. Bij deze truc weten we allemaal dat het altijd uit zal komen maar het was een leuk effect en zeker voor de kinderen. Na het Land van Laaf was het hoogtepunt van de voorstelling bereikt. De voorspelling over met wie hij een reis ging maken, naar waar ze gingen, hoe ze gingen reizen, wie ze gingen tegenkomen op die reis, wat ze gingen doen, en wat het droomberoep was van een van de kinderen uit het publiek. Hij had het allemaal voorspeld, op een blad papier geschreven dat in een koker gestopt en de koker in een kist, die hij in het begin van het tweede deel op het podium had gezet. Dankzij deze voorstelling weten we ook dat de Joppe van onze Bengels later entertainer gaat worden en dat de Jef van de vrijdagse tapploeg en reis met Kobe op de bierfiets wel ziet zitten.


Net zoals ieder jaar was er ook nu weer een hele ploeg van niet-muzikanten om te helpen zodat wij, als muzikanten, ons alleen bezig konden houden met de muziek, op de opruim na. U, het publiek, was ook weer massaal aanwezig zowel op zaterdag als zondag. En dat is voor ons muzikanten uiteraard heel fijn. Waarvoor Dank!

Caspar Salaets